Son 1-2 haftadır aşağıdaki 4 kokuyu deniyordum. Birine bayıldım üçünü bir daha koklayasım yok
Anatole Lebreton Grimoire: Sözcük anlamı büyü kitabıymış, çook eski bir FRP oyuncusu olarak hiç duymadığımı, ayrıca kokuyu büyüyle hiç ilişkilendiremediğimi de belirteyim. Kesif kimyon, idrar kokusu diğer tüm notalara baskın. Sokakta yaşayan, akli durumu yerinde olmayan dilenciler aniden yanınızda belirdiğinde aldığınız koku. Saldırgan, tahammülü zor. Zorlayarak sedir, lavanta, samansı kurumuş otlar algıladım. Karanlık değil, beni orta çağ zindanlara götürmedi. Hakkındaki “terk edilmiş benzin istasyonu tuvaleti” benzetmesine katılıyorum, kim niye böyle kokmak ister bilemedim.
@YILKANT üstada bu ilginç tecrübe için teşekkürler
Amouage Journey Man: Amouage listeme Interlude ve Memoir arkasından 3. sırayla giriş yaptı. Keskin biberli, sulu bergamotlu açılış tütsülü tütüne ilerliyor, baharatlı deriyle bitiyor. Baharatlı ama çok ferah, Siçuan biberini en çok bu kokuda beğendim. Bence sadece sonbahar kış değil rüzgarlı ilkbahar günlerinde bile kullanılır. Adıyla uyumlu, Baharat Yolu’nda muazzam bir yolculuk. Şişeli alınır
Amouage Reflection Man: Jenerik, pürüzsüz, çiçeksi, çok az odunsu parfüm. Harman doğal ve modern, yasemin, ylang ylang ve pudralı vanilya kokuları geldi bana. Çiçeksilik fazla, bana göre değil ancak beğeneni çok olur.
Amouage Bracken Man: Denediğim en kötü Amouage. Arka planda kalan çok doğal, yemyeşil bir fujer altyapısı var ama tarçın-karanfil kombinasyonu bence çok alakasız olmuş. Kokuyu renklendirip hareketlendirmek yerine karıştırıp dağıtmış
. Beni rahatsız etti, markaya da yakıştıramadım.
Deneyler sonrası Amouage beğeni sıralamam:
Interlude > Memoir > Journey > Honour > Jubilation > Reflection > Epic > Bracken