İlk Defa Deneme Fırsatı Bulduğunuz Parfümler

Euphorium Brooklyn | Suédois
kırmızı meyveli şurupsu keskin sentetik bir deri ile başlıyor. bir iki saate kadar şurupsu taraf kırmızı meyvemsiliğe ek kakule-vanilya-kakao hissedebildiğim yumuşak dokulu zevkli kompleks bir aromaya dönüşmekte. deri dokusu da yumuşuyor fakat her aşamada ilginç bir ilaçsılık sabit. Lune Feline, Yesterday Haze, Anatolia, Fidelis akla getiren nüanslara sahip olsa da tek eksisi ilaçsı dokusu olan özgün denebilecek bir koku. bu tarz derili meyveli yapılardan en hoşuma giden Cuir Velours.

A.Neuffer | Divincarnation
ekşi-acı kırmızı mandalina-portakallı jöleli citruslar ile başlayıp birleşik davranışlı karanfil-neroli-gül hissi veren sabunsu bir havaya bürünüyor. bu aşamanın büyük çoğunluğu citrusdan gelen tatlı keskinlik ve tozlu floraller. sona doğru portakalsı efekt hâlâ var fakat iyice yumuşamış ve acılığı dinmiş, çiçekler arka planda, sabunsu efekt de büyük çoğunluğunu vanilyaya bırakmış vaziyette. 1888 ile tarz olarak benzer. onun amber tarafına kayan tatlılığından ziyade buradaki tatlılığın büyük çoğunluğu her aşamada etkin olan kıvamlı sulu citruslar. ekstra olarak çiçeksi sabunsu dokunuşlar ile de biraz daha boyutlu fakat baş ve ortada daha pürüzlü.

Sammarco | Bond-T
ana planda tozlu kirli yıllanmış koyu paçuli - yağlı kakao ikilisi var. kirli paçuli tarzı ve dozajı Lui'ye yakın. osmantus ilerledikçe iyice belirgin. onun haricinde vanilya veya meyvemsi tatlılık oldukça az. oldukça basit ama ciddi topraksılık sevenleri memnun edecektir. Battaniye bence tatlılık kısmı daha az olsa bu sert paçuli temasından ödün vermeden tarzın en dengeli ele alınmışı ama şahsi zevklere göre değişebilecek farklı nüanslar var üçünde de. Bond-T'deki kakao kullanımı absolute davranışında, ilerleyip kurudukça tüm tatlılığından arınıp koyu acımsı hafif isli bir kakao sunuyor. kirli paçuli ile oldukça uyumlu bir ikili. bütünde gurman veya lezzetli değil, koyu ve karanlık. animalik yapı fecal seviyede değil fakat alışık olmayanları rahatsız edecektir.

Wesker - Eau de Mystique; malzeme kalitesi ile beni oldukça memnun eden bir iş oldu. Açılışında net ve oldukça doğal hafif ekşiye kaçan (tatlı ekşi) citruslar mevcut. Ayrıca neroli ile açılışında patlama yapan tatlılığı dengelemeye çalışılmış ve yeşil hissiyat artırılmak istenmiş. Kalp notalarında citruslar tamamen ortadan kalkıp kendini sadece neroliye bıraksa da beni "roja" kalitesinde bir "mayıs gülü" notası ile karşılaştırıyor. Gülün en değerli türlerinden olan bu gül kokuyu tamamen ele geçirerek bence nefis bir hale büründürüyor. Biraz Roja Amber Oud tarzı bir gül kullanımı mevcut ancak çok fazla tatlı ve muhteşem olabilecek bir parfümü iyi denebilecek bir seviyeye çekiyor. Bence çok başarılı ve keyifli bir tatlı gül parfümü olmuş. Kadın kullanımına çok uygun ama gül seven erkeklere de gidecektir. 7,5/10

Olympic Orchids | DEV #1: Foreplay
yapay çilek aromalı sakızsı sedir-çam arası odunsu bir doku hep etkin. bu akor ilerledikçe hafifçe yanık labdanum yoğunluğunda bir amber ile karışık. hayvansal kısım biraz daha arttırılsa daha hoş olurmuş. temaya uygunluğunu bilmek için Quantum Demonology okumak gerek tabi ama foreplay için yeterli denilebilir. genel olarak %75 Woodcut + %20 Olympic Amber + %5 tozlu hayvansallık.

Meo Fusciuni - Little Song; açılışını oldukça yoğun şekilde bir zencefil patlaması şeklinde gerçekleştiriyor. Zencefilin o baharatlı yapısı başta çok çiğ bir açılışla şaşırtırken koku tende durdukça çok başarılı ve çemene kaçmayan harika bir kahve kokusunu derinlerden hissettirmeye ve zencefil - kahve birlikteliği ile dengeye ulaşıyor. Çok usta işi bir harmanlama. Durdukça Aramis - Havana tarzı bir rutubetli tütün ve bu nemli tütünü dengeleme amaçlı vetiver kullanımı ile de güzel bir kuruyuş aşamasına geçmekte. Bence gerçekten çok başarılı bir parfüm. 8,5/10

Olympic Orchids | DEV #2: The Main Act
çürümeye yüz tutmuş sebzeler, hyrax benzeri kirlilik ile bolca hayvansal acı deri, Olympic Amber'deki yanık labdanumlu amber akoru ve hafiften ölmez otu. sebzeli tarafında ilginç bir şekilde acılı şalgam akoru var. oldukça nahoş ama main act'tan da bu beklenirdi. pudra-deri tarafında Under My Skin ile benzer.

Prissana | Dunhuang
turunç, kayısı, osmantus'a eşlik eden jöleli meyvemsilik ile meyan kökü-tarhun hissi veren baharat karışımına eşlik eden mürekkepsi doku ile genel olarak Mogao dna'sının tamamına sahip. yan yana kokladığımda Mogao turunçgil tarafında biraz daha jöleli ve şekerli, mürekkepsi his ve baharatlar sonradan kendini arttırsa da nisbeten düz ilerlemekte. Dunhuang citrus tarafında daha ekşi, mürekkepsi tarafta da daha tozlu ve isli. ekstra olarak meşe yosunu ve beyaz çiçeksi his de mevcut ve giderek belirginleşmekte. yine ortadan itibaren oluşan Mriga benzeri ormansal bir misk ile de daha sıcak ve zengin. oldukça nitelikli bir geliştirme olmuş bence.

vero | onda (voile d'extrait)
fazlaca olgunlaşıp çürümeye yüz tutmuş yapış yapış sülfürik tropikal meyve patlaması ile açılış yapıyor. denediğim tropikal meyvelere şöyle bir göz gezdirdiğim de çoğundan da bir parça var gibi geliyor fakat özelikle ilk patlamada mango ve ananas baskın gibi, sonrasında karmaşık. ilerledikçe alt taraftan sert derili ve özelikle java vetiveri, asitsiz koyu zencefil şurubu ile bu meyve akoru tarafıyla kaynaşıyor, sonda ise meyveli kısmı geri bırakıyor. deri kısmı hayvansal değil daha çok huş temelli sert ve yanık. kirlilik de hayvansal değil daha çok meyve tarafının sülfürik yapısı kaynaklı fakat ya sonradan çoğu temizleniyor yada burun alışıyor.

vero | onda (eau d'parfum)
meyve karışımı %70 voile d'extrait ile aynı fakat çok daha parlak, temiz ve aldehidik, hafif de beyaz çiçeksi. vetiver kısmı daha saydam fakat yine java baskın. deri çok az, yanıklık da minimum seviyede. genel olarak parlak tatlı tropikal meyve tarafı v.d'ex. den farklı olarak sürekli ön planda. ilerledikçe başta da sert veya asidik olmayan kıvamı daha da yumuşuyor. çarkı felek'ten mango-muz arası bir yere çekiliyor. ikisinde de bal kullanımı daha çok meyve akorunun tatlılığına ait gibi geliyor ayrıca gerçekçi bir bal nüansı almadım. zaten slow dive tarzı tematik bir yaklaşım oldukça yorucu olurdu.

Robert Piguet | Bandit (vintage)
aldehitler, vahşi otlar, yosun, toprak, deri, demirli beyaz floraller. ot kısmı Lumberman'dan sonra denediğim en vahşilerden biri. galbanumun acı ferah yeşilliğine ek, absinth'in zehirli dikenli yeşili de yoğun. yosun ve nemli toprak hissi genele yayılmış. beyaz çiçekler kan ile kirlenmiş, aldehitler ise devamlı temizleme görevinde. üstüne ekstra kirlilik katan tozlu baharatsı kust köksü paslı bir yapı bile konulmuş. bu devirde kaç kişi bu tarz bir kokuyu severek kullanabilir bilemiyorum. terapatik şifalı/ölümcül? kompleks bir iksir.

Kullanmak şöyle dursun içebilecek çok insan biliyorum

saygı duyarım 😁

Varsa tadına bakarım

Yok en son dibini kafaya dikmiştim. Ozanda vardır

Evet şişeli extarit alacağım diyerekten eğer birine vermediysem ben de olacaktı, deneteyim Sezgin abi Özellikle 70 öncesi Bandit'ler harika gerçekten.

Bu denemeden bir içici daha çıkacak o zaman

vero | mito (voile d'extrait)
yapraksı çiğ bir sümbül-hanımeli balı açılışı sonrası biraz daha yumuşak hale geliyor. bu aşamada yasemin-gardenya gibi birçok beyaz çiçeksi ballı sütlü hissin yanında tozlu vanilya ve siam benzoin'i benzeri reçineli bir dokuda var. çiçekler bir miktar yumuşayana kadar yüze vuran şekilde kartonsu yapıda. genelinde sıcak çiçeksi tozlu misk yapısı kuvvetli. meyvemsi kısmında şeftali ve citrus kısmında limon otu hissedilir ama etkileri az. meşe yosunu ve galbanum ise hissetmedim.

edit: ten üstünde neredeyse yeşilsiz çok yumuşak bir galbanum açılış ve sonrasında şeftaliyle birlikte daha etkinler. genel olarak ise yine sert çiğ beyaz çiçeksi başlasa da kağıt üstündekinden çok daha hızlı yumuşak bir kıvama gelmekte.

vero | rubj (voile d'extrait)
çiğ bir sümbülteber açılışı. buradaki çiğlikte yapraksı dokuya ek uhulu keskin portakallı bir his de mevcut. ilerledikçe yasemine doğru kayıyor. çiçeksi misk tarafı benzer olmakla birlikte mito'dan daha az tozlu, daha beyaz, kirli polenli bir çiğ pastoral. citrus tarafı daha parlak ve çiçekler de daha narkotik. ikisinde de herhangi bir indolik efekt almadım.

A. Neuffer | Maroquin
asitli narenciyeli şekersi bir açılış yapıp hızlıca tütsülü sedirli deriye doğru ilerliyor. bütüne göre %10-20 olan süsleme kısmında başlarda portakallı şekersi bir doku sonrasında ince tozlu yumuşak bir vanilya daha baskın. tütsü kısmı ilk yarım saat afrika tarzı kilise tütsüsü ile storax arasında yağlı sert reçineli sonrasında kuru karanfilli temiz parşömensi bir doku ile daha yumuşak. deri ve tütün hissi hep var fakat odunsuluk biraz daha önde.

A. Neuffer | Fumoir des Anges
portakallı meybon kıvamında lezzetli yumuşak meyve şekerli maroquin benzeri daha ferah bir açılış. ilerledikçe daha koyu, biraz reçineli biraz da mayhoş ve kola baharatlı tütsülü bir kıvamda. çiçeksi tarafı pek seçemesem de indolik nüanslı bir portakal çiçeğine kayıyor gibi. birkaç saat içinde daha dengeli şekerli, vanilyalı, sedire yakın odunsu ve daha az meyveli. tarzı özellikle başlarda Cannibale'e yakın. daha az tütsülü ve ekşi fakat yine özellikle orta kısımlarda bir sirkemsilik var. kırmızı çiçekli koyu amber yerine ise indolik portakal çiçekli kolalı amber.

# Imaginary Authors

| Saint Julep
başlangıç ülker nanelim. sonrası yine bir süre nane şekerli, biraz daha otsu, citruslu. ilerledikçe sade ekşi tozlu vanilya.

| Soft Lawn
çiğ hanımeli, mimosa, yaş ıhlamur hisli az şekerli sarı? bitki çayı. bu doğal hisli karışımdan belirtildiği üzere tenis topu illüzyonu da görmek mümkün.

| In Love with Everything
meyveli haribo jelibonu biraz da gül reçeli. sade ama zevkli.

| Sun Drunk
müthiş keskin, ciddi çamaşır sulu yırtıcı başlangıç. dindiğinde neroli ve ilaçsı gül. rahatsız edici.

| Every Storm a Serenade
temelde çiğ bir java vetiveri. tuzlu akuatik bir kısım da var. köksü ve biraz yanık. Spade of Vetiver ile aynı çizgide biraz daha ferah.

| Cape Heartache
O.O. Woodcut ve Arso arasında. çilek vanilya damla sakızlı çam reçinesi. sanki ikisinden de biraz daha yanık. reçinesi Arso kadar çiğ değil. tatlı kısmı da Woodcut kadar sakızsı değil.

| Memoirs of a Trespasser
guaiac temelinde meyve likörlü yoğun vanilya. basit ama oldukça zevkli.

| Slow Explosions
temelde saydam elma gül şurubu. hafifçe metalik doku, plastiksi deri ve vanilya da belli kısımlarda etkin.

Failing into the sea ve cape heartache standart kullanıcı için de genel beğeni için de çok başarılı kokular pek benzerleri de yok. Performans açısından da oldukça iyiler diye hatırlıyorum. Ama uzun zaman geçti tabi sentetik olduklarını biliyorsunuz ama bütüne odaklanırsanız çok da üzmeyecek kokular yapıyorlar denilebilir.