Bugün Hangi Parfümü Kullandım?
- Konbuyu başlatan FaMant
- Başlangıç tarihi
PdE | Tabac Tabou
indolik çiçeksi, kuru samansı, ballı çiğ tütün. notalar tamamen birlikte hareket etse de ayrı ayrı koklanabilecek şekilde belirgin. Ölmez otu baharatlı dedirtmeyecek düzeyde yardımcı. yayılımı çok güçlü. yeşil kirlilik Zeybek tarzına yakın olsa da miktarı çok daha dengeli tutularak kompozisyona yedirilmiş. özellikle çiçek kısmında kırları hatırlatan sade ama derinlikli bir yapı mevcut. serin akşamlara yakışır.
indolik çiçeksi, kuru samansı, ballı çiğ tütün. notalar tamamen birlikte hareket etse de ayrı ayrı koklanabilecek şekilde belirgin. Ölmez otu baharatlı dedirtmeyecek düzeyde yardımcı. yayılımı çok güçlü. yeşil kirlilik Zeybek tarzına yakın olsa da miktarı çok daha dengeli tutularak kompozisyona yedirilmiş. özellikle çiçek kısmında kırları hatırlatan sade ama derinlikli bir yapı mevcut. serin akşamlara yakışır.
Roma Uomo, Laura Biagiotti
Annick Menardo’nun tasarladığı, 1994 çıkışlı, ağacımsı-tatlı oryantal bir parfüm.
Açılışı greyfurtun sulu, yuvarlak nüansı, galbanum-fesleğen gibi notalarla biraz yeşil ama her şeyden önemlisi bazdan gelen yüksek orandaki yumuşak bir tatlılık ile açılıyor.
Baz bölümünden gelen öyle dizginlenemeyen yüksek oranda vanilyalı balzamik bir tatlılık var ki daha açılışında kendini yüksekten göstererek net bir şekilde dikkat çekiyor ve kokuyu hemen bu karaktere doğru çekiyor. Açıklanan notalarında benzoin var, vanilya yok. Doğal olarak benim beklediğim klasik vanilya ile desteklenmiş benzoindi. Gelen ise benzoin ile desteklenmiş vanilya… Çok fazla vanilya!
Açılışı ve baz arasındaki kalp bölümü ise benim için bir kayıp: Çam, yasemin, ardıç, heliotrope.
Kokunun orta bölümü oynanmamış gibi. Varlık yokluktan öte belki bu ince notaların hissedilemeyeceği kadar gürültülü, kaba bir kakafonik bir tatlılık ile baskılanmış olabilirler mi diye düşünüyorum... Ama ne olursa olsun, sonucunda hepsi birer vitrinlerdeki cansız mankenleri gibiler. Daha açılışta baz bölümünden gelen yumuşak, yuvarlak bir tatlı bir kakafoni ile finalini yapan bir koku. Şaşırtmıyor!
Bu kakafoni ortasında karakterlerini koyamayan gövdesiz ağaçlar ise beklentileri karşılamayan ayrı bir hayal kırıklığı.
Belki eskiden daha benzoin karakterli, daha ağacımsı, daha yeşil, daha derli toplu bir kokuydu. Ama bu parfüm, bugün pek iyi gözükmüyor…
Annick Menardo’nun tasarladığı, 1994 çıkışlı, ağacımsı-tatlı oryantal bir parfüm.
Açılışı greyfurtun sulu, yuvarlak nüansı, galbanum-fesleğen gibi notalarla biraz yeşil ama her şeyden önemlisi bazdan gelen yüksek orandaki yumuşak bir tatlılık ile açılıyor.
Baz bölümünden gelen öyle dizginlenemeyen yüksek oranda vanilyalı balzamik bir tatlılık var ki daha açılışında kendini yüksekten göstererek net bir şekilde dikkat çekiyor ve kokuyu hemen bu karaktere doğru çekiyor. Açıklanan notalarında benzoin var, vanilya yok. Doğal olarak benim beklediğim klasik vanilya ile desteklenmiş benzoindi. Gelen ise benzoin ile desteklenmiş vanilya… Çok fazla vanilya!
Açılışı ve baz arasındaki kalp bölümü ise benim için bir kayıp: Çam, yasemin, ardıç, heliotrope.
Kokunun orta bölümü oynanmamış gibi. Varlık yokluktan öte belki bu ince notaların hissedilemeyeceği kadar gürültülü, kaba bir kakafonik bir tatlılık ile baskılanmış olabilirler mi diye düşünüyorum... Ama ne olursa olsun, sonucunda hepsi birer vitrinlerdeki cansız mankenleri gibiler. Daha açılışta baz bölümünden gelen yumuşak, yuvarlak bir tatlı bir kakafoni ile finalini yapan bir koku. Şaşırtmıyor!
Bu kakafoni ortasında karakterlerini koyamayan gövdesiz ağaçlar ise beklentileri karşılamayan ayrı bir hayal kırıklığı.
Belki eskiden daha benzoin karakterli, daha ağacımsı, daha yeşil, daha derli toplu bir kokuydu. Ama bu parfüm, bugün pek iyi gözükmüyor…
Kolumda bu kokuyla ben ne yapacağım? -diye düşünürken neyse ki alttan gelen dün gece yine koluma sıktığım Sayın Roudnitska'nın yaratıcısı olduğu benim second skin Eau D'Hermes titreşimleri, yüzümü gülümsetti; popüler müzik uğultuları arasında adeta bir Schoenberg eseri gibi kendini gösterdi.
Eau D'Hermes: Kokunun fetiş niteliği, yabancılaşma ve koklamadaki gerileme üzerine negatif diyalektik bir koku.
Eau D'Hermes: Kokunun fetiş niteliği, yabancılaşma ve koklamadaki gerileme üzerine negatif diyalektik bir koku.
Son düzenleme:
