Francis Kurkdjian tasarladı, Narciso Rodriguez’in ilk erkek parfümü oldu.
2007 yılında aromatik fujer olarak piyasaya sürülen koku, patlayan aldehitik bir parlaklık ile soyut bir açılış ortasında sizi ne ile karşı karşıya olduğunuz konusunda öncelikle bir duraksatıyor.
Ardından gözlerinizi kamaştıran beyaz-açık mavi gökyüzüne doğru bir pencereden baharat dokunuşlu modern plaza lavantası kendini biraz göstererek nazik bir şekilde selamlıyor ve siz yürümeye devam ettiğinizde ayağınızın altında caddeler boyunca yağmur damlalarının döküldüğü gri beton asfalt kaldırımları hissediyorsunuz… Son derece ozonik bir açılış!
Nemlenen kokuda bir yandan hava kararırken ilginç bir şekilde bir yandan da yeşil çiçekler açıyor. Menekşe, çiçeği ile hissedilirken menekşenin yaprakları kokuya yayılıyor, yayıldıkça kokuya hakim oluyor ve taze, ıslak yeşilliğini topraksı nemlilikteki paçulinin bulunduğu misk ile mis gibi temizlenmiş yağmurlu bir yolda birleştiriyor.
80’ler fujerlerinden ilham alan bu parfüm, markanın misk etrafında çevrelenen genel koku çizgisini oluşturmada önemli bir yere sahip. Soyut/modern misk merkezli kompozisyon içerisinde, yer yer şehrin yağmurlu vitrin camlarından size Fahrenheit, Grey Flannel gibi klasiklerden fragmanlar izletiyor.
Rahatlıkla kapalı alan, modern bir ofis kokusu olabilecek bu transparan koku, ilginç bir açıklık ile de yağmur ile yıkanmış ıslak betonların, nemli kaldırımların gri-nemli kokusunu anımsatıyor. Şehrin yağmurlu caddelerinde yürüyüşleri imgeleyen içe dönük, hafif karanlık, soluk, soft, gri buruk bir özgürlük hissiyatını barındırıyor…
Soyut, modern ve şehirli. Gri ve nemli: Ankara’nın yağmurlu cadde ve sokakları gibi. Biraz da Woody Allen’ın Manhattan’ı. İçinde ise sanki kuru bir sıkıcılıktan dışarıya kendini atmış, şehrin gri renkli yağmurlu sokaklarında yürüyen modern bir flanör var.
Son düzenleme: