Kokuyu ilk versiyon olan eski şişe formülasyondan denedim. İlk sıktığınız an oldukça yoğun bir bergamot ve hafif hayvansal – sucul bir gri amber (ambergis) karşılıyor. Bu açılış garip bir şekilde hafif öd’ü de andırmakta. Sanırım lavantadan kaynaklı. Açılışta kullanılan ambergis oldukça kaliteli. Doğal olabilir veya çok iyi kalite sentetik ama ayırtetmesi oldukça zor. Bu açılışın ardından kokuya ambergis önderlik ederken arkasına çok kaliteli bir sandal hafif meyvemsilik ve sedir ile karışık bir lavanta eklenmekte ve böyle yayılımına başlamakta. Sardunya kokuya biraz sonralarda eklenip soğuk metalik bir his katmakta ancak genel olarak açılışı ilk başlarda zor gelse de sonra alıştıkça en çok sevdiğiniz kısım oluveriyor. Sonrasında sardunya ve ambergisin birleşip daha belirgin bir sandal ile kararında tatlı bir aromatik olarak kokunun yayılımına devam ettiğini söyleyebilirim. Koku ilerledikçe bu ambergis iyice geriye çekilmekte ve cypriol yağı, sedir, vetiver üçlüsü ile odunsu ancak çok kuru olmayan hafif kremsi bir yapıya büründüğünü ve tatlılığını neredeyse kaybettiğini belirtebilirim. Tam bir maskulen ve oldukça etkileyici. Bu arada ismini İran’dan almakta. İran’ın Güneybatısına verilen bu isim ile uygun bir temayı canlandırmış. Köklü tarihi olan bir millete ithaf edilmiş başarılı ve kaliteli notalardan oluşan Xerjoff’un oldukça çizgisinden uzak niş kavramını dolduran bir parfüm. Ateş ve suyun birbiriyle dansını iliklerinize kadar hissettiriyor.
Koku güzelliği: 9
Farkedilirlik: 7
Yayılım: 7
Fiyat/Performans: 6
Genel Puanım: 7,5
