Bugün Hangi Parfümü Kullandım?
- Konbuyu başlatan FaMant
- Başlangıç tarihi
Tabii ki, herkes bir görüş sahibi ve aynı şekilde düşünmek neden önemli olsun ki... Hobinin ve estetiğin güzelliği burada, şahsen eğer herkes benim gibi düşünseydi inanın bu forum benim için çok sıkıcı olurdu.
Çok yaşayın @Pomak İsmail hocam, burnunuza, kaleminize sağlık. Çok değerli yorumlar...
Çok yaşayın @Pomak İsmail hocam, burnunuza, kaleminize sağlık. Çok değerli yorumlar...
Zino Davidoff, Davidoff (Vintage)
Michel Almairac, yüksek gövdeli bir fujerde yapılabilecek en özgüvenli, umursamaz, cool açılışlardan birini bu parfümde gerçekleştiriyor. Bu kokunun giriş yaptığı bir ortamda herhangi bir burnun buna kayıtsız ya da güçlü kalması imkansız gibi bir şey.
İlk olarak lavanta, ada çayı ve turunçgiller ile birlikte sert, keskin aromatik sivriliğin vurduğu bu kokuyu ilk kokladığımda burnumdan kan gelmişti. Ardından, Tyler Durden’dan yumruk yiyen bir Fight Club üyesi gibi burnumu, elimi, yüzümü silip, kravatımı düzelterek bu maskülen-centilmen parfümün karşısına geçip kokunun vermiş olduğu aynı kendisi gibi beyefendi bir eda ile teşekkür etmiştim.
Guerlain tayfasından görebileceğimiz bu tarz özgüvenli bir açılış ile bu yapı dışında karşılaşmak çok hoş bir sürpriz…
Guerlinade çizgisi gizli “x” molekülleri düzeyinde bir imzaya sahip olsa da özellikle Zino’nun açılışındaki turunçgiller, özellikle bergamot ve kapanışındaki vanilya ile bu çizgiye eklemlenebilecek, en azından yakışabilecek bir DNA’ya sahip. Guerlain koleksiyonu retrospektifinde bir yere bu parfümü koysak, ne kadar çok yakışabileceğiniz hayal etmek zor olmasa gerek. Kuşkusuz Zino, her yerde ve her zaman hiç sırıtmayacak ve saygıyla anılacak bir klasik olma statüsünü devam ettirebilecek bir güce, duruşa sahip.
Gerçi bu parfüm de en nihayetinde imza isim Michel Almairac ve dönemin efsane imza marka ismi Davidoff’un bir buluşması…
Açılışının keskin, asidik yapısından dolayı kokunun ilk bölümlerini sevmeyenler azımsanmayacak sayıda, çokça da ardından gelen güzellikler için bu açılışa sabredildiğinden bahsediliyor. Bu yorumları anlıyorum… Ama bu açılış bana 60’lı yıllardaki Fransız Yeni Dalga yönetmenlerinin kamerayı doğru yön olan sağa çekmesi yerine sola çekmelerini hatırlatıyor ya da besteci Şostakoviç'in sert, keskin yaylılarını. Ben bu tarz kullanımda biraz sanatsal bir yön seziyor, saygı duyuyorum ve de şu perspektiften bakmayı tercih ediyorum: Eğer bu açılış olmasaydı kalp ve dry-down bölümünün güzelliği bu kadar açığa çıkmaz, sonraki bölümlerden bu kadar zevk alamazdık. Sonuçta, bir resim imgeleminde de estetik, salt yeşilin kendisi değil, diğer renklerin yanındaki yeşilin estetiğidir.
Açılışı dahi saatlerce konuşulacak, tüketilmesi zor bir kokunun bugün keskin patikalarında yürüyüşteydim... Zino; bitmeyen bir yol, parfüm içinde parfüm, kitap gibi, her bölümü ayrı, ders niteliğinde bir fujer.
Michel Almairac, yüksek gövdeli bir fujerde yapılabilecek en özgüvenli, umursamaz, cool açılışlardan birini bu parfümde gerçekleştiriyor. Bu kokunun giriş yaptığı bir ortamda herhangi bir burnun buna kayıtsız ya da güçlü kalması imkansız gibi bir şey.
İlk olarak lavanta, ada çayı ve turunçgiller ile birlikte sert, keskin aromatik sivriliğin vurduğu bu kokuyu ilk kokladığımda burnumdan kan gelmişti. Ardından, Tyler Durden’dan yumruk yiyen bir Fight Club üyesi gibi burnumu, elimi, yüzümü silip, kravatımı düzelterek bu maskülen-centilmen parfümün karşısına geçip kokunun vermiş olduğu aynı kendisi gibi beyefendi bir eda ile teşekkür etmiştim.
Guerlain tayfasından görebileceğimiz bu tarz özgüvenli bir açılış ile bu yapı dışında karşılaşmak çok hoş bir sürpriz…
Guerlinade çizgisi gizli “x” molekülleri düzeyinde bir imzaya sahip olsa da özellikle Zino’nun açılışındaki turunçgiller, özellikle bergamot ve kapanışındaki vanilya ile bu çizgiye eklemlenebilecek, en azından yakışabilecek bir DNA’ya sahip. Guerlain koleksiyonu retrospektifinde bir yere bu parfümü koysak, ne kadar çok yakışabileceğiniz hayal etmek zor olmasa gerek. Kuşkusuz Zino, her yerde ve her zaman hiç sırıtmayacak ve saygıyla anılacak bir klasik olma statüsünü devam ettirebilecek bir güce, duruşa sahip.
Gerçi bu parfüm de en nihayetinde imza isim Michel Almairac ve dönemin efsane imza marka ismi Davidoff’un bir buluşması…
Açılışının keskin, asidik yapısından dolayı kokunun ilk bölümlerini sevmeyenler azımsanmayacak sayıda, çokça da ardından gelen güzellikler için bu açılışa sabredildiğinden bahsediliyor. Bu yorumları anlıyorum… Ama bu açılış bana 60’lı yıllardaki Fransız Yeni Dalga yönetmenlerinin kamerayı doğru yön olan sağa çekmesi yerine sola çekmelerini hatırlatıyor ya da besteci Şostakoviç'in sert, keskin yaylılarını. Ben bu tarz kullanımda biraz sanatsal bir yön seziyor, saygı duyuyorum ve de şu perspektiften bakmayı tercih ediyorum: Eğer bu açılış olmasaydı kalp ve dry-down bölümünün güzelliği bu kadar açığa çıkmaz, sonraki bölümlerden bu kadar zevk alamazdık. Sonuçta, bir resim imgeleminde de estetik, salt yeşilin kendisi değil, diğer renklerin yanındaki yeşilin estetiğidir.
Açılışı dahi saatlerce konuşulacak, tüketilmesi zor bir kokunun bugün keskin patikalarında yürüyüşteydim... Zino; bitmeyen bir yol, parfüm içinde parfüm, kitap gibi, her bölümü ayrı, ders niteliğinde bir fujer.
Son düzenleme:
Franck Boclet Tobacco
Tobacco Vanille nin birebir aynısı ama daha sevilebilir bir o kadar tatlı bir tütün parfümü fakat T.V. gibi sert değil. Parfümü beğendim tatlılığı bir tık düşürseler ve kalıcılığı yeterli olsa şişeli alınabilir belki. Şimdilik bunun yerine Arabesque tercih ederim ilerde değişir mi tercihim bilemem.
Redmi Note 6 Pro cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi
Tobacco Vanille nin birebir aynısı ama daha sevilebilir bir o kadar tatlı bir tütün parfümü fakat T.V. gibi sert değil. Parfümü beğendim tatlılığı bir tık düşürseler ve kalıcılığı yeterli olsa şişeli alınabilir belki. Şimdilik bunun yerine Arabesque tercih ederim ilerde değişir mi tercihim bilemem.
Redmi Note 6 Pro cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi
MFK Grand Soir
Son bir kaç yıldır,havalar soğuduğunda elimin gittiği ilk parfüm bu oluyor.Parfümün sıcak ve insanı saran hissiyatından mıdır bilmiyorum fakat mevsim geçişlerinden sonra ilk üşümemde aklıma gelen parfüm Grand Soir oluyor.Benim zevkime doğrudan hitap etmesede,Jovoy Remember Me ve Nishane Ani ile birlikte en sevdiğim 3 gurme havasında,sıcak parfümden biri.Gözlemlediğim kadarıyla parfümlerim içerisinde genel beğenisi en yüksek olanlardan biri Grand Soir.Lineer bir parfüm olduğu için yüksek fiyatının hakkını verip vermediği tartışılır fakat o paraya değmez diye karar kılınsa bile,ufak bir dekant aldırıp ara sıra özledikçe kendini koklattıracak kadar çekici bir koku.
Son bir kaç yıldır,havalar soğuduğunda elimin gittiği ilk parfüm bu oluyor.Parfümün sıcak ve insanı saran hissiyatından mıdır bilmiyorum fakat mevsim geçişlerinden sonra ilk üşümemde aklıma gelen parfüm Grand Soir oluyor.Benim zevkime doğrudan hitap etmesede,Jovoy Remember Me ve Nishane Ani ile birlikte en sevdiğim 3 gurme havasında,sıcak parfümden biri.Gözlemlediğim kadarıyla parfümlerim içerisinde genel beğenisi en yüksek olanlardan biri Grand Soir.Lineer bir parfüm olduğu için yüksek fiyatının hakkını verip vermediği tartışılır fakat o paraya değmez diye karar kılınsa bile,ufak bir dekant aldırıp ara sıra özledikçe kendini koklattıracak kadar çekici bir koku.
Jacomo de Jacomo Vintage
Kapağı siyah yazıları mavi 80 lerdeki şişesinden jacomo de jacomo kullandım bugün. Karanlık ve tozlu yapısıyla kış ve sonbahara çok yakışan tütsülü haliyle döneminin fujerlerinden ayrılan bir parfüm. Bazı yorumlarda azzaro ph, drakkar noir tarzı benzetmeler yapılıyor ama bence alakası yok, evet lavantadan kaynaklı sabunsu bir hissiyat az da olsa var fakat onun haricinde bolca baharat ve karanlık bir deri parfümü JdJ, özellikle açılışında ki yoğun kuru karanfil kokusu etkileyici, hatta bugüne kadar kokladığım en gerçekçi karanfil kokusu da diyebilirim, günümüzde yüksek meblağlar ödeyerek satın aldığımız ve bizlere doğallık sunduğunu iddia eden nişlerin önünde ceket iliklemesi gereken bir açılışı var.
Karanfil patlaması etkisini kaybettikçe parfümün genel karakteristiği de ortaya çıkıyor bu kısımda en çok hissedilen parfümün o küflü topraksı ve yeşil kokmasını sağlayan paçuli ve meşe yosunu birlikteliği. Yine bu kısımda karanlık ve hayvansal bir deri kullanımı mevcut. İlla bir kokuya benzetmek gerekirse, özellikle açılıştan sonraki bu yeşil baharatlı evrelerinde Aramis'in Havanası nı anımsatıyor.
Parfümü aslında tam olarak tarif etmek biraz zor, döneminden dolayı çok fazla materyal kullanımı var kokuda. Bu durum bazı parfümlerde karmaşıklığa yol açarken bazılarında da bütünsel olarak çok iyi işler ortaya çıkıyor Jacomo nun da bu anlamda iyi işlerden olduğunu söyleyebilirim kanaatimce. Parfüm 80 ler parfümü gibi değil de sanki indie bir parfüm evinden çıkmış derili, tütsülü, karanlık bir niş gibi kokuyor.
Jacomo de jacomo'nun tasarımını Kenzo ph dan tanıdığımız Christian Mathieu yapmış, Performansı özellikle ilk başlarda yoğun karanfilden kaynaklı saldırgan fakat daha sonra tene yaklaşıyor.
Kapağı siyah yazıları mavi 80 lerdeki şişesinden jacomo de jacomo kullandım bugün. Karanlık ve tozlu yapısıyla kış ve sonbahara çok yakışan tütsülü haliyle döneminin fujerlerinden ayrılan bir parfüm. Bazı yorumlarda azzaro ph, drakkar noir tarzı benzetmeler yapılıyor ama bence alakası yok, evet lavantadan kaynaklı sabunsu bir hissiyat az da olsa var fakat onun haricinde bolca baharat ve karanlık bir deri parfümü JdJ, özellikle açılışında ki yoğun kuru karanfil kokusu etkileyici, hatta bugüne kadar kokladığım en gerçekçi karanfil kokusu da diyebilirim, günümüzde yüksek meblağlar ödeyerek satın aldığımız ve bizlere doğallık sunduğunu iddia eden nişlerin önünde ceket iliklemesi gereken bir açılışı var.
Karanfil patlaması etkisini kaybettikçe parfümün genel karakteristiği de ortaya çıkıyor bu kısımda en çok hissedilen parfümün o küflü topraksı ve yeşil kokmasını sağlayan paçuli ve meşe yosunu birlikteliği. Yine bu kısımda karanlık ve hayvansal bir deri kullanımı mevcut. İlla bir kokuya benzetmek gerekirse, özellikle açılıştan sonraki bu yeşil baharatlı evrelerinde Aramis'in Havanası nı anımsatıyor.
Parfümü aslında tam olarak tarif etmek biraz zor, döneminden dolayı çok fazla materyal kullanımı var kokuda. Bu durum bazı parfümlerde karmaşıklığa yol açarken bazılarında da bütünsel olarak çok iyi işler ortaya çıkıyor Jacomo nun da bu anlamda iyi işlerden olduğunu söyleyebilirim kanaatimce. Parfüm 80 ler parfümü gibi değil de sanki indie bir parfüm evinden çıkmış derili, tütsülü, karanlık bir niş gibi kokuyor.
Jacomo de jacomo'nun tasarımını Kenzo ph dan tanıdığımız Christian Mathieu yapmış, Performansı özellikle ilk başlarda yoğun karanfilden kaynaklı saldırgan fakat daha sonra tene yaklaşıyor.
